صندلی کانتر
آشنایی با استیل ۲۰۱
استیل ۲۰۱
انواع مختلفی از استیل ضدزنگ در جهان وجود دارند. تمام این فولادها از لحاظ ترکیبات شیمیایی و خواص با یکدیگر متفاوت بوده و هر کدام ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند. میزان سختی، استحکام و کارایی استیل ها یا فولادهای ضد زنگ بسته به نوع ترکیبات شیمیایی آنها مشخص می شود. از طرفی دیگر این تفاوت ها منجر به تولید فولادهایی با قیمت های مختلف می شود.
استیل ۲۰۱ یکی از انواع فولاد ضدزنگ است که توانسته خود را در کنار استیل های ۳۰۴ و ۳۱۶ با کیفیتی مشابه نشان دهد. استیل ۲۰۱ در مصارف عمومی تر جایگزین مناسبی برای دو استیل ۳۰۴ و ۳۱۶ است.
این محصول از سری استیل های شماره ۲۰۰ (از فولادهای ضدزنگ یا آستنیتی) است که به استیل غیر مغناطیسی یا نگیر نیز معروف هستند. کاربردی ترین استیل های سری ۲۰۰، از نوع ۲۰۱ هستند که به دلیل استفاده کمتر از نیکل علاوه بر آلیاژ کروم، دارای مقداری منگنز و نیتروژن به عنوان یک آلیاژ کمکی است. به همین علت دارای قیمت پایین تری نسبت به محصولات دیگر است.
لوله استیل ۲۰۱ از همین استیل ساخته شده و کروم، منگنز و نیتروژن دارد. لوله استیل ۲۰۱ دارای مقاومت خوبی در برابر خوردگی، آب و هوا و بسیاری از مواد شیمیایی است. لوله استیل ۲۰۱ برای کاربردهای مختلفی مانند لوازم خانگی، تجهیزات آشپزخانه، مبلمان، وسایل نقلیه و ساخت و ساز استفاده می شود.
مشخصات فنی استیل ۲۰۱
این نوع فولاد ضدزنگ دارای خاصیت کارپذیری بالا و شکل پذیری پایین است. این محصول یکی از فلزات آستنیتی است، یعنی خاصیت غیر مغناطیسی یا نگیر دارد، که به دلیل مقدار زیاد کروم و کربن کمتر موجود در آن است. استیل ۲۰۱ در شرایط عادی خاصیت غیر مغناطیسی خود را حفظ می کند اما در صورتی که در شرایط کار سرد قرار بگیرد، این خاصیت با تغییر ساختار درونی از بین رفته و در دسته مواد مغناطیسی قرار داده می شود.
با توجه به مقدار زیاد منگنز موجود در فولاد ۲۰۱، این استیل از قوی ترین فولادهای ضدزنگ است؛ اما این به معنای مقاومت بالای آن در برابر خوردگی نیست. زیرا استیل ۲۰۱ نسبت به سایر استیل های موجود در بازار خاصیت ضدخورندگی کمتری دارد.
یکی از دلایلی که خریداران بیشتری به سمت استیل ۲۰۱ روی می آورند، دوام بالای این محصول در محیط های سرد است.
استیل ۲۰۱ به عنوان یک فولاد آلیاژی دارای ویژگی های منحصر به فردی است که عبارت اند از:
- استحکام، مقاومت، انعطاف پذیری در مقابل اکسیداسیون
- به دلیل قرار گرفتن در خانواده استیل سری ۲۰۰ و استفاده از نیکل کمتر در ساختار، به عنوان محافظ نیکل شناخته می شود.
- در کاربردهای مختلف می تواند جایگزین مناسبی برای استیل ۳۰۱ باشد، اما در محیط های شیمیایی، دارای مقاومت خوردگی کمتری هستند.
- مقاومت و قدرت عملکرد بیشتر در محیط های سرد به دلیل نیتروژن بیشتر نسبت به استیل ۳۰۱
- در نورد و محیط های سرد خاصیت مغناطیسی پیدا می‌کند.
- ساختار بلوری مانند استیل ۲۰۱ موجب می شود تا به صورت فولادهای فریتی، آستنیتی و مارتنزیتی تقسیم شوند.
- استیل ۲۰۱ طی عملیات حرارتی در محدوده دمایی بین ۱۰۱۰ تا ۱۰۶۶ سانتی گراد پخته شده و با قرار گرفتن در معرض هوا، سرد می شود.
- شکل پذیری بالا، مقاومت در برابر خوردگی و میزان انعطاف پذیری بالا
استیل ۳۰۴ چیست؟
تفاوت استیل ۳۰۴ و ۲۰۱
ورق‌های استیل ۳۰۴ نیز جزو رایج‌ترین نوع فولاد ضدزنگ است که در ترکیب خود کروم و نیکل به عنوان عناصر غیر آهنی اصلی هستند که کروم بین ۱۸ تا ۲۲ درصد و نیکل بین ۸ الی ۱۰ درصد در این آلیاژ وجود دارد. استیل ۳۰۴ شکل پذیر است و به اشکال مختلف میتواند در بیاید که به همین دلیل در موارد گسترده‌ای کاربرد دارد.
معمولاً فولاد ضدزنگ ۳۰۴ در تجهیزاتی مثل مخازن استیل در حمل و تجهیزات تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین در ابزار لوازم خانگی و صنعتی نیز زیاد کاربرد دارد و معمولاً بیرون از ساختمان‌ها نیز مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین استیل ۳۰۴ بر اساس استاندارد DIN آلمان و با نام ۴۳۰۱/۱ نیز شناخته میشود. علاوه بر این، به دلیل اینکه در ساخت لوازم آشپزخانه نیز کاربرد زیادی دارد، در بازار به استیل ۱۸-۸ نیز معروف است.
مقایسه استیل ۲۰۱ و ۳۰۴
تفاوت استیل ۳۰۴ و ۲۰۱
فولادهای آلیاژی در دسته های مختلف با سری های ۲۰۰، ۳۰۰ یا ۴۰۰ قرار داده می شوند. استیل ها نیز در دو دسته استیل بگیر (مغناطیسی) و نگیر (غیر مغناطیسی) قرار می گیرند.
استیل های سری ۲۰۰ و ۳۰۰ در دسته فولادهای آستنیتی قرار می گیرند که به همان استیل غیرمغناطیسی یا نگیر شناخته می شود. مهم ترین تفاوت موجود در این دو نوع استیل، به مقدار نیکل موجود در ساختار ترکیبی آن ها مربوط می شود.
در استیل های سری ۲۰۰ مقدار نیکل کمتر از ۵ درصد است و از مقدار زیادی آلیاژ کروم و منگنز استفاده می شود. با توجه به همین موضوع، مقدار مقاومت در برابر خوردگی و استحکام استیل های سری ۲۰۰ کمتر است اما به دلیل قیمت پایین تری که دارند بیشتر در مصارف عمومی کاربرد دارند.
به منظور مقایسه و بررسی تفاوت استیل ۲۰۱ و ۳۰۴ باید این دو نوع محصول را از جوانب مختلف با یکدیگر مقایسه نمایید.
ساختار فیزیکی
استیل ۲۰۱ نوعی آلیاژ استنلس است که از مقدار زیادی منگنز و نیتروژن و حدود ۵ درصد نیکل شناخته می شود و این در حالی است که استیل ۳۰۴ مقدار نیکل بیشتری (حدود ۸ درصد) دارد.
شکل پذیری و میزان انعطاف پذیری
استیل ۲۰۱ به دلیل داشتن ساختار مستحکم تر و مقاوم تر نسبت به استیل ۳۰۴، فرم پذیری و قابلیت جوشکاری کمتری دارد.
رده بندی آلیاژی
هر دو استیل ۲۰۱ و ۳۰۴، از نوع فولاد آستنیتی هستند.
میزان مقاومت در برابر خوردگی
استیل ۲۰۱ یکی از آلیاژهای با مقاومت و دوام بالاست اما این به معنای داشتن مقاومت بیشتر در برابر خوردگی نیست. این در حالی است که استیل ۳۰۴ از مقاومت بالاتری در برابر خوردگی برخوردار بوده و بیشتر در صنایع پزشکی و دکوراتیو استفاده می شود. به نحوی که یک جایگزین مناسب برای آلیاژهای قدیمی به شمار می رود.
نتیجه‌گیری
استیل ۲۰۱ خاصیت مغناطیسی ندارند و جذب آهنربا نمیشوند. این نوع استیل نیز بر اساس استاندارد DIN آلمان و با نام ۴۳۷۲/۱ شناخته میشود. معمولاً فولاد ضدزنگ ۳۰۴ در تجهیزاتی مثل مخازن استیل در حمل و تجهیزات تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار میگیرد. تفاوت‌های استیل ۳۰۴ و ۲۰۱ عمدتاً به دلیل تغییرات در ترکیب شیمیایی این آلیاژها است که در نتیجه موجب تغییر کاربرد آنها میشود. نیکل موجود در آلیاژ ۲۰۱ به نسبت استیل ۳۰۴ تقریباً نصف است که برای تثبیت فاز آستنیت در آلیاژ استیل ۲۰۱ از منگنز و نیتروژن استفاده شده است که موجب استحکام کششی و افزایش سختی آن میشود. همچنین ورق‌های استیل ۲۰۱ معمولاً دارای رنگ تیره‌تری به نسبت استیل ۳۰۴ هستند. به طور کلی ورق‌های استیل ۳۰۴ دارای قیمت بالاتری به نسبت ورق‌های استیل ۲۰۱ است، زیرا در آنها از نیکل بیشتری استفاده شده است و نسبت به خوردگی مقاومت بالاتری دارند. استیل ۲۰۱ به دلیل اینکه دارای منگنز زیادی در آلیاژ خود است، در برابر آهنرباهای قوی از خود عکس العمل نشان می‌دهد و جذب آهنربا میشود.
مرتبط : بررسی ورق ۳۰۴